Ik mocht een weekje mee op tour in Engeland. Het bandje was
behoorlijk losgeslagen. Elke avond werd er ontzettend veel gedronken en dan
werden de jongens baldadig. De eerste avond viel het nog mee, er werd alleen
een stoel gebroken die er toch al wat gammel uitzag. De tweede avond sneuvelde
er een spiegel en werd de deur van de kleedkamer gemold. De tourmanager
reageerde overal even laconiek op. Hij was totaal niet onder de indruk van de
schreeuwende zaaleigenaar, hij klopte hem gemoedelijk op de schouders en zei:
“We betalen er heus wel voor, geef maar een bonnetje, dan komt het goed.”
Zo ging het elke avond. De band dronk te veel, sloopte wat
en de tourmanager verblikte of verbloosde niet. Tot de vijfde avond. Twee
bandleden stonden te jonassen met een plantenbak die in de gang had gestaan. Er
kwam een bewaker bij die woedend werd en zei dat ze de plantenbak onmiddellijk
terug moesten zetten. De jongens gingen gewoon door. De bewaker liep weg en
kwam even later terug met een politieagent. “Er staat duidelijk in het contract
dat jullie aanwijzingen van de bewakers moeten opvolgen, dat deden jullie niet,
dus dat wordt een boete!” schreeuwde de bewaker.
Voor het eerst kwam de tourmanager meteen in actie. Hij
stuurde de jongens zonder pardon naar het hotel en begon op z’n
allervriendelijkst op de bewaker en de agent in te praten. De jongens waren nu
al weg, ze zouden de schade heus vergoeden, een boete was toch niet nodig? Na
tien minuten praten had hij de agent overgehaald van de boete af te zien.
