We waren dan ook verheugd dat na wekenlang praten als Brugman de Audio Bullys uitgenodigd werden om live op te treden in Barend & Van Dorp. Toch wel de hoofdprijs op tv-gebied op dat moment. Voorwaarde was dat ze een (instrumentaal) nummer met een Joe Cocker-sample erin zouden spelen, waar de zanger speciaal voor die avond lyrics op had geschreven.
Ik ging mee om het Engelse duo te begeleiden en stond even zenuwachtig als de Audio Bullys zelf naast het podium op het moment dat ze aangekondigd werden. Dat Frits Barend de naam Audio Bullys nagenoeg foutloos uitsprak, mocht al een wonder heten, dus eigenlijk stond niets een spetterend optreden voor een groot tv-publiek hen in de weg. Op naar de landelijke doorbraak!
De dj, Tom, zette de plaat aan en de zanger, Simon, stapte ogenschijnlijk zelfverzekerd het podium op, klaar om Nederland overdonderend kennis te laten maken met de Audio Bullys.
Vanaf het eerste moment ging het helemaal mis. De draadloze microfoon weigerde dienst en Simon stond zijn lyrics te spitten zonder dat er ook maar een geluid uit de boxen kwam. Shit. Batterijen leeg. Algehele paniek op het podium en achter de schermen.
Omdat er niet binnen tien seconden ergens een nieuwe microfoon vandaan kon worden getoverd, stapte Simon het podium maar af; hij had daar immers weinig meer te zoeken. De cameraman verloor daardoor zijn onderwerp, maar was niet voor een gat te vangen en maakte een soepele camerabeweging richting de dj. Helaas stond hij daar iets dichterbij dan hij had ingeschat, waardoor hij met z’n camera de draaitafel raakte en de naald over de plaat heen schoof als Jos Verstappen die zijn bolide een grindbak in stuurt. Ook het geluid dat dat maakte zal nagenoeg hetzelfde geweest zijn. Een ijzingwekkende kras schoot door de ether.
Einde oefening.
Ik durfde de jongens nauwelijks onder ogen te komen na dit debacle, maar toen mijn bloed weer terug was gestroomd naar mijn hoofd, heb ik ze toch geprobeerd gerust te stellen in de kleedkamer. Ach en eigenlijk waren ze zelf wat gelaten onder het hele voorval. En Frits en Henk hebben, denk ik, wel een miljoen keer hun excuses aangeboden.
Ik heb toen de volgende dag maar een Audio Bullys plaat uit het kantoor gehaald, er met een schaar een grote kras op gemaakt en deze op 3voor12 verloot als zijnde “de plaat waar het allemaal mee misging tijdens Barend & van Dorp”.
Toch nog een beetje positieve publiciteit dacht ik maar.
